KÜÇÜĞÜM
Aynı sokakta oturuyorduk.
Her gün bir kızla geliyordu.
Adı esrarengizdi,
herkes onun hakkında
farklı şeyler söylerdi.
Fakat kimse gerçeği
bilmezdi.
Kirli sakalları vardı.
Yeşil gözlü esmerdi.
Mahallenin kızları
hayrandı ona.
Bense nefret ederdim.
Hiç kimseyle konuşmaz,
sadece gelir geçerdi.
Bir gün onunla yolda
karşılaştık,
çok güzel bir yüzü vardı.
Bana gülümsedi,
şaşırdım.
Ama
yinede onu sevmiyordum.
Fakat o çok farklıydı,
gece boyunca lambası yanardı,
uyumak yerine onun evini
seyrederdim.
Onu sevmediğim halde,
herşeyiyle ilgileniyordum.
Yavaş yavaş onu gözlemeye
başladım.
O an anladım ki,
ona
karşı hissettiğim şey
sevgiymiş.
Artık
o eve gelmeden
uyuyamıyordum,
yanına gelen kızları
kıskanırdım.
Herkes onun kötü olduğunu
söyleyince.
Hep onu savunurdum.
Onunla
karşılaşmak için kapıda dururdum.
Onu
yine yolda gördüm.
Bana göz kırptı.
Yanımdan geçerken onu çağırdım.
-- "Acelem var Küçüğüm" dedi.
Bana
aramızdaki yaş farkını
hatırlatmıştı.
Eve gidip ağladım.
Karar verdim.
Ona aşkımı ilan edecektim.
Yolunu gözledim.
Bir gün onu gelirken gördüm.
Peşine düştüm o eve girdi.
Biraz bekleyip kapıyı çaldım.
Açtı;
--"Seni seviyorum" dedim.
Gülümsedi
dedi.
-- "Ne evet"dedim.
Konuşmadı.
Koşarak dışarı çıktım.
Bir ay boyunca evden çıkmadım.
Bir gün kızlarla konuşurken.
Ambulans geldi onun evine girdi.
Sedye ile onu dışarı çıkardılar.
Önümüzden geçerken,
Kıpkırmızı oldum,
herkes bana bakıyordu.
Ağlayarak koşmaya başladım.
Akşama kadar sokakta gezdim.
Göz yaşlarım durmadan akıyordu.
Sonra eve geldim.
Annemler ondan bahsediyorlardı .
"Sevdiği bir kız varmış.
Ailesi evlenmesine izin vermeyince,
kız evden kaçmış.
Sokak serserileri onu öldürmüş.
Eve getirdiği kızlar evi olmayan kızlarmış.
Kimi sevdiyse ölmüş.
Çok sevip acı çekmiş.
İntihar edip hastahaneyi aramış.
Polisler evin duvarında
"Küçüğüm"
yazısını bulmuşlar."
"KÜÇÜĞÜM
SEN DE ÖLME"
yazıyormuş.
"Bende seni sevdim,
sevdiklerim gibi
sen de ölme diye
ben öldüm
Alıntı
Cevap: Küçüğüm....
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.
