Kalbinde zerre kadar kibir bulunan cennete giremeyecek

[Kartal__13]

Kibir, ateşin odunu yiyip bitirdiği gibi kulun bütün güzelliklerini yok eder. Şüphesiz, en büyük kibir; Allah'a karşı kibirlenmektir.




Ancak, hataya düşen müminlerin kibirlenmeleri, doğrudan Allah'a karşı değilmiş gibi görünür. Peygamberimiz (sallallahu aleyhi vesellem): "Kalbinde zerre kadar büyüklük duygusu bulunan kimse cennete giremez" buyurmuştur. İnsanları küçük görüp büyüklük taslamak, fazileti bitirir, kibirleneni ise zelil ve rezil hale getirip alçaklaştırır. Dikkat edilmeli ki kibir, nasihat dinlemeyi de engeller.
Dikkat! Üç şey mahvedicidir

Rabbimiz, Araf Suresi 146. ayette şu uyarıyı yapar: "Yeryüzünde haksız yere büyüklük taslayanların dikkatlerini ayetlerimden alıkoyacağım da onlar bütün ayetlerimi görseler bile inanmayacaklar." Peygamberimiz (sav) buyuruyor ki:
"Üç şey mahvedicidir: Boyun eğilen pintilik, isteklerine uyulan nefis ve insanin kendini beğenmesi"
İnsan nasıl ve ne ile kibirlenir?

İnsan, nefsini olgun ya da kusursuz gördüğünde kibrin kuyusuna düşer. İki durumda insan kendisini, diğer insanlardan daha kusursuz görür; dini konularda ve dünyevi konularda. Dini boyutu; İlim ve amel çokluğu ile kibirdir. Dünyevi boyutu ise; nesep, güzellik, kuvvet ve mal çokluğu ile olan kibirdir.
'Kuran'ı okuyacaklar fakat boğazlarından aşağı inmeyecektir!'

İlmini, ibadetle güçlendirmeyen âlim bir kişi, durmadan ilminin izzetiyle büyüklük taslar. Nefsini büyütür. Halkı küçültür. Onları cehaletle niteler. Onların kendisine selâm vermelerini bekler. Eğer onlardan biri ona selâm verirse veya onun selâmını güler yüzle karşılarsa veya onun önünde ayağa kalkarsa veya onun çağrısına icabet ederse, bütün bunları o adamın yapmak zorunda olduğu bir vazife olarak telâkki eder ve teşekkür etmesini gerektiren bir nimet olarak görmez ve onların hepsinden daha üstün olduğuna inanır.
Hz. Abbas'ın rivayet ettiği hadiste, Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurmuştur:
"Bir kavim gelecektir. Kuran'ı okuyacaklar fakat Kuran onların boğazlarından aşağı inmeyecektir. Onlar 'Biz Kuran'ı okuduk! Bizden daha iyi okuyan ve bizden daha fazla bilen var mıdır?' diyeceklerdir!" Hz. Peygamber bunu söylerken dönüp ashabına baktı ve şöyle dedi: "Onlar sizlerdendir! Onlar ateş yakıtlarının ta kendisidir!" [İbn Mübarek]
Amel, ibadet ve eylemde kibir!

Yaptığı ibadetlerin çokluğuna güvenip, insanın şeytanın pençesine yakalanmasıdır. Kim kesinlikle Allah'ın kullarından herhangi birinden, herhangi bir vesileyle üstün olduğuna inanırsa bu kimse, cehaletinden dolayı bütün amelini yakmış olur; zira cehalet, günahların en fahişi ve kulu Allah'tan uzaklaştıran amillerin en büyüğüdür. Kişinin nefsi için 'başkasından daha hayırlıdır' şeklindeki hükmü katıksız cehalettir ve Allah'ın azabından emin olmaktır. Oysa Allah'ın azabından ancak zarar eden bir kişi emin olabilir.
Hasep ve neseple övünmek

İki kişi Hz. Peygamber'in yanında birbirlerine karşı böbürlenerek tartıştılar. Onlardan biri diğerine şöyle dedi: 'Ben filân oğlu filanım! Ey annesiz kişi! Sen kimsin?' Bunun üzerine Hz. Peygamber (salât ve selam üzerine olsun) şöyle buyurdu:
'İki kişi Musa'nın yanında birbirine karşı böbürlendiler. Onların biri şöyle dedi: 'Ben filân oğlu filânım!' Böylece dokuz atasını saydı. Bunun üzerine Allah Teâlâ Hz. Musa'ya vahiy göndererek şöyle buyurdu: 'Böbürlenene söyle! Senin o dokuz ecdadın ateş ehlindendir ve sen de onların onuncususun' [Abdullah bin Ahmed]
Güzellikle övünmek!

Hz. Aişe'den (Allah ondan razı olsun) şöyle rivayet edilmiştir: 'Bir kadın Hz. Peygamber'in huzuruna girdi. Ben elimle o şöyledir (yani kısa boyludur) dedim. Bunun üzerine Hz. Peygamber beni ikaz ederek şöyle dedi: 'Sen onun gıybetini yaptın!'
Bu tür gururun menşei, içte saklı bulunan kibirdir. Çünkü Hz. Aişe de eğer o kadın gibi kısa boylu olsaydı onu 'kısa boylu olmakla' anmazdı. Sanki kendinin uzun boylu oluşu Hz. Aişe'nin hoşuna gitmiş ve uzun boyluluğunu beğenmiştir. Kendi boyuna nazaran kadını kısa boylu saymış ve öyle demiştir.
Hepiniz Âdem'in evladısınız, Âdem ise topraktandı!

Hz. Ebu Hureyre (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:
"İnsanlar, ya cehennem kömüründen başka bir şey olmayan ölmüş ecdatlarıyla övünmekten vazgeçerler yahut da Allah katında, burnuyla pislik yuvarlayan mayıs böceğinden daha adi bir derekeye düşerler. Allah Teâlâ hazretleri sizlerden cahiliye kibrini temizledi. Artık o, muttaki bir mümin yahut bedbaht bir fâcirdir. İnsanların hepsi Hz. Âdem'in evlatlarıdır. Âdem ise topraktan yaratılmıştır" [Ebu Dâvud, Tirmizi]
Kalbinde kibirden en ufak bir parça olan cennete giremez!

"İbn Mes'ud (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalatu vesselâm: "Kalbinde zerre miktar kibir bulunan kimse asla cennete girmeyecektir!" buyurmuştu. Bir adam: "Kişi elbisesinin güzel olmasını, ayakkabısının güzel olmasını sever!" dedi. Aleyhissalâtu vesselâm da: "Allah Teâlâ hazretleri güzeldir, güzelliği sever! Kibir ise hakkın iptali, insanların tahkiridir" buyurdular"
"Bir diğer rivayette: "Kalbinde hardal tanesi kadar iman bulunan bir kimse cehenneme girmez. Kalbinde hardal tanesi kadar kibir bulunan kimse de cennete girmez" buyurmuştur.
[Müslim, Ebu Dâvud, Tirmizi]
Ey Allah'ın Resulü! Bu kibir sayılır mı?

"Hz. Ebu Hureyre (radıyallahu anh) anlatıyor: "Yakışıklı bir adam Resûlullah (sav)'a gelerek: "Ben güzelliği seviyorum. Gördüğünüz gibi bana güzellik de verilmiş. Kimsenin beni, ayakkabı bağı bile olsa bu hususta geçmesinden hoşlanmıyorum. Ey Allah'ın Resulü! Bu (haram olan) kibre girer mi?" diye sordu.
Aleyhissalâtu vesselâm: "Hayır! Buyurdular. Ancak kibir; hakkı iptal, halkı tahkirdir!" [Ebu Dâvud]
Kaynak:milligazete.com.tr