Konu: Allah Yolunda Cihâd Nasıl Olmalıdır ?

irşad Sohbetleri…

Yolunda Cihad Nasıl Olmalıdır…



Yolunda
Cihad
Nasıl Olmalıdır…

Cenâb-ı Hakk Tevbe sûresinde “ yolunda sefere çıkın. Mallarınızla, canlarınızla yolunda cihad edin” buyuruyor. (et-Tevbe, 9/41) Peygamber (s.a.v.) Efendimiz de Tebük Harbi’nden gelirken bir hutbe irat ediyor ve: “Ey sahabelerim, dikkat edin! Biz şimdi cihattan geliyoruz; ama cihad-ı asğardan (küçük cihattan) geldik, şimdi ise cihad-ı ekberin (büyük cihadın) içindeyiz.” buyuruyor. Sahâbe (r.anhüm) diyor ki: “Yâ Rasûlallah, nasıl olur? Üstümüze başımıza bakın, yaralımız var; bundan daha büyük cihat mı var?” “Evet”, diyor Rasûlullah Efendimiz. “Nefislerinizle yaptığınız cihat daha da zor ve sıkıntılıdır.” (Bkz., Beyhakî, ez-Zühdü’l-Kebîr, s.165, h.no:373; Gazâlî, İhyâu Ulumi’d-Dîn, c.2/8, s.1351; el-Hatîbu’l-Bağdâdî, Târîhu Bağdâd, c.15, s.685)

Şimdi; Bir insan nefs-i emmâresiyle cihat etmezse, dinî yönden de dünyevî yönden de ne kadar yükselirse yükselsin en sonunda bir patlak verir, kazandıklarının hepsi gider, rezil rüsva olur.

Şimdi bazı âlimler, bazı insanlar var; nefis tezkiyesi yapmadıkları için büyük potlar kırıyorlar; ama millet onları affetmiyor, da affetmiyor. Halkın gözünde koskoca iken, un ufak oluyorlar… Bunun nedeni, nefis terbiyesi yapmadıkları içindir…

Cenâb-ı Hakk’ın huzuruna şehidi getirecekler. “Söyle bakalım ey şehit, ben sana can verdim ne yaptın?” “Yâ Rabbi sen de biliyorsun ki, işte senin yolunda şehit oldum.” Cenâb-ı Hakk da der ki: “Yalan söylüyorsun, sen benim yolumda şehit olmadın, sen iyi vuruşuyor desinler diye yaptın.” diyor, atın bunu cehenneme! Âlimi getiriyorlar öyle, zengini getiriyorlar öyle… (Bkz., Müslim, el-İmâra, 43) Yani ’ın dininin yükselmesi için yapılmayan bütün hareketler cihat değil cinayettir.


Bir örnek daha vereyim. Kısaca anlatayım. Hz. Ali (k.v.) savaşta bir pehlivanla güreşiyor. Bazen o Hz. Ali’yi yere atıyor, bazen de Hz. Ali onu yere atıyor ve nihayetinde Hz. Ali onu ayağının altına alıyor. Onu tam keseceği zamanda Hz. Ali efendimizin yüzüne tükürüyor. Tükürünce Hz. Ali (k.v.) üzerinden kalkıyor. Adam diyor ki: “Niye kalktın? Beni tam öldürecektin? Niye bıraktın?” Hz. Ali efendimiz diyor ki: “Ben seni namına öldürecektim; ama sen şimdi benim nefsime hakaret ettin. Eğer seni şimdi öldürmüş olsam nefsim için öldürmüş olurdum. Onun için nefsimin araya karışmasından korktum. Belki, bu kızgınlıktan dolayı öldürseydim günahkâr olurdum; ama ben seni evvelden namına öldürecektim.” (Hz. Ali ile çarpışan o kişi bunları duyunca) “Vallahi sizin dininiz haktır. Lâ ilâhe illallah Muhammedu’r-Rasûlullah” diyor ve elhamdülillah o şekilde iman ediyor.

Demek ki yaptığımız hareketlere nefsimiz karışırsa, ’ın rızasına uymazsa, ’ın dininin yükselmesi için olmazsa, vallahi de boştur, billahi de cehennemdir o kimsenin yeri. “Müslüman Müslüman’a kılıç çekmez, bize kılıç çeken bizden değildir” diyor, Peygamber Efendimiz (s.a.v.). (Müslim, Îmân, 44; ayrıca bkz., Buhârî, Fiten, 7)

Bugün Filistin’deki intihar komandoları, en büyük mücahitlerdir! Çünkü onların vatanları gitmiş, dinleri gitmiş, muhasaraya alınmışlar, otuz senedir çadırlarda yaşıyorlar, aile hayatları yoktur. Dinî hayatları (yani dinlerini rahatça yaşama imkânları) yoktur. Onlar mücadele vermek mecburiyetindeler. Onlar en büyük mücahitlerdir. Bugün canlarını için veriyorlar ve bunlar belki on senedir çalışıyorlar ki ilerdeki bir barışın zeminini hazırlamak için uğraşıyorlar… En büyük cihat… Ama nefis karışıyorsa gideceği yer vallahi cehennemdir, billahi cehennemdir. Ebedi cehennem. korusun!

O bakımdan yaptığımız hareketlere çok dikkat edeceğiz. Büyüklerin sözlerini dinleyeceğiz. Çok dikkat etmek lazımdır. Yani din başka şeylere benzemez.

Şimdi, iman esaslarını yerleştirmek lazım! ’ın tevhit akidesini yerleştirmek lazım! Yani ’ın vahdaniyetinin hâkim olmasını yerleştirmek lazım. Bütün gece gündüz çabamız budur. Biz buraya dört tane ilâhî söylemek için mi geliyoruz? Şarkıcı mıyız biz? Değil! Koca bir sobayı yakmak için ilk önce çalı çırpıya, ufak ağaç parçalarına ihtiyaç var. Ondan sonra o büyük kömürü o zaman yandırabilirsiniz.

Ne dediğimi iyi anlayın! Yani bu konuştuklarımız, söylediğimiz ilâhiler bu büyük kömürü yakmak için hazırlanıyor. Herkes, İslâm nedir? nedir? Din nedir? İman nedir? Bunları bilecek. Bunu bilmeden, tadını tatmadan, ona gurûb (ona yakınlık kesb) etmeden hiç bir şeyi güzel yapamaz. Eğer gaye rızası olmaz ise ebedî olarak iki cihanımız da gider. Hem bu dünyamız gider hem de âhiretimiz gider.

Türkiye’de ortalıkta (art niyetle) gezen bazı insanlar var, teröristler var. Bizim İslâm dinimizde katiyen terör yok. Teröre müsaade yoktur İslâmiyet’te. Biz ancak ’ın dinin yükselmesi için varız. Biz terörden yana değiliz.


-İslâm terörden yana değildir-

İslâm’da terörün yeri hiçbir şekilde yoktur. Hiçbir Müslüman terörü desteklemez. Aklı başındaki Müslüman buna önayak olmaz. Çünkü öldürülen kimdir? Kardeşidir. Kimin malı gidiyor? Kardeşinin malı gidiyor.

Üç tane Yahudi, üç tane komünist aramıza giriyor. Sen Türk, ben Kürdüm diyerek bizi bölüyor, parçalıyor. Zaten komünizmin yöntemi de budur. Böl, parçala, yut! Bizi parçalara bölüyorlar. Ondan sonra seni bana, beni sana, bizi birbirimize düşürüyorlar. Akıllı insan bu oyunlara gelir mi? Bunlar hep komünistlerin oyunlarıdır. Biz bu oyunlara gelmeyiz. Koca büyük bir cemaatin adamıyız. ve Rasûlullah’ın davasını yükseltiyoruz. Bundan büyük dava olmaz. Bu dava iman davasıdır. Onun için bu şekilde, nefislerini tezkiye ede ede, ’a iman ede ede, Rasûlullah’a iman ede ede olacak bu. Hiç kimse zannetmesin ki ’a ve Rasûlullah’a iman etmeden cihat yapılır! Mümkün değildir. Bütün namazlarını kılacak, haramlardan çekinecek, helâlleri yapacak ve ve Rasûlullah’ın bütün emirlerini yapacak ondan sonra sıra ona gelecek. Bunlar olmadan olması mümkün değildir.

Hepimizin gayesi İslâm dininin yeryüzüne hâkim olması, her memlekette her yerde hâkim olmasıdır. ’a itaat edeceğiz. ’ın emirlerini, Rasûlullah Efendimiz’in sünnetlerini iyi yaşayacağız. Güzel itaat edeceğiz ve büyüklerimiz ne diyorsa onların sözlerinden çıkmayacağız. Çünkü eğer dışarıdan gelen hainler bizi kendi kötü emellerine takarlarsa dinimiz, imanımız ve dünyamız da mahvolacaktır.

Bu yazı Özlenen Rehber Dergisi 71.Sayı; Abdullah Fârukî El Müceddidi'nin yazısından iktibâs edilmiştir.