Adına Yetmedi Heceler
Şüphesiz ki (bir de hayırda gayret gösteren) o kimseler (de var) ki, onlar Rablerinin azabından korkarak titreyenlerdir.
Hem o kimseler ki, onlar Rablerinin ayetlerine iman ederler.
Yine o kimseler ki, onlar Rablerine ortak koşmazlar.
Ve o kimseler ki, şüphesiz onlar Rablerine dönecek kimseler oldukları(nı bildikleri) için, verdikleri şeyleri kalpleri ürpererek verirler.
İşte bunlar, hayırlı işlerde koşuşurlar ve onlar bunlarda (o hizmetlerde) sabikun (önde gidenler)dir.
Biz kimseyi gücünün yetmeyeceği bir şeyle mükellef tutmayız ve katımızda gerçeği söyleyen bir kitap vardır; onlar haksızlığa da uğratılmazlar.
Mecalim kalmıyor anınca adını, yüzlerim kızarıyor, ellerim titriyor. Bir selamını duysam yanardı bağırlarım, bir yüzünü görsem dökülürdü pınarlarım. Gecenin koynuna sordum adını, yüreğimin derununa gizledim sevdanı, bir ahım da duydum sedanı, yollarımı sana çevirdim, gönlüm sana yandı.
Müjdelerini duyunca eridim, yandım. Firkatinin ateşi yaktı ciğerimi. Korktum ve titredim. Ancak liyakatsizliğim eritti bedenimi. Dün oradaydım bugün burada, koşuyorum her yere; adını duymak, sevdana yanmaktır dileğim. Nurunla aydınlatır mısın karanlık gözlerimi?
Secdelerim hep bir yakarıştır. Günah denizinde yüzerken bir af sedası duyar mıyım acep?
Kokladığım güllerde aradım seni ve bir salâvat getirdim, güzelliğine müptela olup ta versem oracıkta ruhumu emanetçiye.
Bir feryad geldi ki içinde adın gizli. Geçip te kendimden kondurdum güvercinleri yollarıma. Gecenin koynunda zikirle coşan körpe bedenlerde adın anılır, yakarım bağrımı ve yanarım her kalkışta. Sen ne merhametlisin Eyyy!!
Durup durup sana baktım ve şu âlemde göremezsem seni, gönlümü, gözümü dolduramazsam seninle, göçüp gidemiyorsam adın uğruna. Yoksa bu gönülde ağyarlar mı gezer?
Koşamıyorsam, tutulmuşsa ayaklarım ve kurumuşsa dudaklarım, ararım, bulur koşar gelirim kapına.
Şu âlem sana yanıyordu da bir ben yanamadım. Âlem seni andı geceler boyu da ben anamadım. Gök kubbe sana döndü de bir ben döndüremedim yüzümü.
Halime bulutlar ağladı, gök çağıldadı, deryalar cuş u huruşa geldi.
Aşkımı şu âlemde sana sundum ve sandım ki sundum!
Ay ışığı geldi, güneş yandı fakat hala adımlarım gelemedi sana.
Yaraladım sinemi, donandı her yerim aşkının firakından.
Adına bir şiir yazdım ve bestesinde gizli bir seyr u seferimle gezer dururum.
Gah susarak andım gahi koşarak yandım. Kandım da kandım aşk şarabınla ki kana boyandım Ahhh!
Kemalinin bendesi oldu dilimin namesi.
Âşık olan kişiler deli olağan olur
Aşk nedir bilmeyenler ana gülegan olur
Kayup ardıma ağyarı da cemalinin perdesine pervane oldu kanatlarım.
Kemalini giydir beni benden soy Eyyy!
Bir söyledim bir sustum canıma can kattım, derdime bend ettim. İstedim ki olmasın senden gayrıya yer yerinde
Hayalinin perdelerinde raks eder, gönlümün tepelerinde şaha kalkar.
Söz mü yeter adını anlatmaya, ömür mü yeter aşkına doymaya.
Geçip gitti sana yanıklar bırakarak adlarını. Cemalinle halk ettin âlemi ve seyrine hayran ettin gözlerimi.
Bir kış gelirsin cana, bir güz girersin cana, bir bahar coşarsın canda, bir yaz erersin cana.
Irmaklar sana akardı kasidelerde, çimenler sana bakardı gazellerde, adına dağlar delinirdi hikâyelerde, övgüne kelimeler yetmezdi methiyelerde, aşkına doyum olmazdı gecelerde Eyyy nur-u Dilara
ALLAH HÛ YAR YAR ALLAH YAR…
Fatma Yüksel
Alıntı
