Bugün allah için ne yaptın..
Bugüniçin ne yaptım sorusuna vereceğin bir cevabın olsun…
Kaynak: ilkvahiy.net
Ben bugün bir tohum ektim, bolluk ve bereketin kaynağı olan toprağın bağrına, öyle bir tohum ki, mizacında rahmet var, ilahi dokunuş var, derinliklerinde sakladığı nice sırlar var, keşfedilmeyi bekleyen… İşte ben bugün bu tohumu vatanına kavuşturdum, filizlensin, boy versin, yeşersin, erdem çiçeklerinin kokusunu salsın kâinata, mutluluğu ve huzuru yaysın dallarıyla dört bir yana, yeşilliği ferahlık olsun, nefes almayı unutmaya yüz tutmuş solgun simalara… Toprağın karakterine bakmadan attım bu tohumu ki, bir atıldığı topraktan, bin olarak çıksın ve tohumun bereketi beni Hakkın kapılarına getirsin…
Bugün
Ben bugün bir mum yaktım, karanlıkları aydınlatmak adına. Yolunu kimse kaybetmesin diye, ışığa hasret yüreklerin hanelerine mutluluk eşiklerinden süzülüp aydınlığı getireyim diye. Güzellikler kuytularda kaybolmasın diye. Umutlarını sessizlik deryalarında yankılandıranların ve şafakları hiç ağarmayanların, gecelerini güne eş değer kılayım diye. Onlarında ışıkla hasbi haline vesile olayım diye bugün bir mum yaktım. Ve belki de bu mumum aydınlığıyla karanlık olacak olan yollarımda ışığa kavuşacak, aydınlanmalarına vesile olduğum ışık erlerinin dualarıyla hiç sönmeyecek bir kandilim olacak…
Bugün
Ben bugün gökkuşağına bir renk kattım. Kırmızı sevgiyi, Turuncu neşeyi, Sarı beklentiyi, Yeşil uyumu, Mavi huzuru, Lacivert seziyi ve mor ruh sağlığını simgelerken, ben umudun beyazını ekledim semadan gönüllere ulaşan sevgi köprüsüne… Bilmeli ki bir gönül, bir yüreği ayakta tutandır dirhem de olsa umut. Umutla bekleyenlerin ufukları hep bembeyazdır, başka renkleri, umduğu gelip elinden tutunca kadar yaşamına katmaz bir yürek… Şimdi ben o beyazın taliplisiyim, bir gönlün umudu olmalıyım ki, umudu olmayanları kapısında istemeyen Rabbimin karşına umutla çıkabileyim…
Bugün
Ben bugün ummandan bir damla suyu alıp, kurak topraklara getirdim. Avuçlarıma ve suyun azlığına aldırmadım. Çünkü biliyordum ki o toprağın bir karesi bile ıslansa geriside suya kanmış gibi olur. O ki, hiç olmazsa damlanın düştüğü yer ferahlayıp, bir damlalıkta olsa avuçlarımla getirdiğime dua olur. O dua ki, ebediyete getirir seni… Toprak serinler, bağrından buketler sunar hiç solmayan ve fanilikle son bulmayan buketler… Rabbim o rahmet ummanından bir damlada yüreğimize akıtsın, kurumuş topraklara bin bir zorlukla getirilen suların hürmetine, Rabbimde katından en güzel af demetlerini sunsun bu çiçeklerin yeşermesine vesile olanların kutsi gönüllerine…
Bugün
Ben bugün bekleyen garip bir yüreğin yörüngesi oldum. Kâh çaresizlik buzullarını eriten, çare güneşi... Kâh sıcaktan kavrulmuş umutsuzluk çöllerinin, umut vahaları. Kimi zaman hasret yağmurlarında ıslananların, vuslat sancağı. Kimi zamanda hazanda olana baharı kucaklayıp sunanı… Sahillerde yolları gözleyenlerin, küçük şişeler içinde de olsa beklediğini yollayanı... Bunları yapmalı ki bir yürek, beklediğini bulsun, O(c.c), umut ettiğini gariplik deryasında bekleyen yüreğine sunsun…
Eğer bir tohum atmışsan toprağa ve tohumun bereketi senden sonrakilere de ulaştırmışsan…
Karanlıkta kimsenin kalmaması için bir mum yakıp, etrafını aydınlatmışsan…
Bir gökkuşağına umudun beyazını katıp seni bekleyenlerin gönlüne varabilmişsen…
Kurak bir toprağa bir damlada olsa suyu getirip aç olan toprağı ferahlatmışsan…
Her şeyi senin yörüngende olan bir yüreğin yükünü taşımışsan…
Kaynak: ilkvahiy.net
Bil ki, bugün
Seni tanımasa da, sen onu tanımasan da yüreğine yakınlardan ve uzaklardan nice dualar ulaştırdın.
Ebediyetini belki de hiç ummadığın bu küçücük damlalarla rahmet deryalarına kavuşturdun.
Ellerinle verdiklerin seni Hakkın rızasıyla buluşturdu.
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.
Alıntı
