Kızım...NAMAZ CHATTEN DAHA HAYIRLIDIR!
Dalmışım yine sanal hayatın derinliklerine...
Az önce yaklaşık 28 tane mail sildim...
Mail gruplarından gelmiş...
Çoğunu okumadan sildim...
Bir an için silerken...Günahlarım geldi aklıma...
Dedim ki:
Bu günahları nasıl sileceksin?
Ne zaman sileceksin?
Ne zaman tevbe edeceksin?
Ne zaman şu alnını secdeye indireceksin?
Ne zaman olduğun gibi görüneceksin?
Ya da göründüğün gibi olacaksın?
Ne zaman ellerini açıp af dileyeceksin?
Bugün mü?
Yarın mı?
Son chat yapışın değil mi yine?
Son defa yine değil mi?
Hep son diyorsun değil mi?
Ne zaman kendine ve diğer kardeşlerine faydalı işler yapacaksın?
Kaç saat oldu yine pc başına oturalı?
Kalkmayacakmısın hala?
Sence herşey sanal hayat mı?
Bak annen çağıracak yine...
Anne hemen geliyorum...
Ve yine dalacaksın...
Bir dahaki sesleniş gelene kadar...
Yazık değil mi sana...
Yalan...Sanal...Hayal...
Olan bir yerde daha ne kadar oyalanacaksın?
Daha ne kadar kendini sanal kahraman sanacaksın?
Ne kadar daha kendi yalanını sanal alemde arayacaksın?
Biliyorum savaştasın...
İçin rahat değil...
Huzursuzsun...
Ne yapacağını bilmiyorsun...
Ama artık toparlanmanın vakti geldi...
Şu nete ayırdığın zamanını İslam için ayır...
İslam için ayırdığın zamanı da sanal hayat için ayır...
Bakalım nasıl olacak?
İşte...Günlük hep aynı soruları soruyorum kendime...
Tam dalmışken yine bu sorulara...
Omzuma birisi dokundu...
Döndüm baktım ki...
Nur yüzlü annem...
Ah...ah...kızım benim...
Biricik kızım benim...
Derken gözlerinden yaş damlıyordu...
Yavrum yavrucuğum...
Tam 3 saat oldu...
Üç saatte sana tam 14 kere seslendim...
Her seferinde:
Tamam anne hemen geldim dedin...
Baktım geleceğin yok...Ben geldim...
Haydi yardım edeyim de abdest al...
Hiç olmassa yatsı namazını kıl...
O an için kendimi tutamadım...
Yanaklarımdan akan yaşları,
Annem mübarek elleri ile sildi ve...
Şöyle dedi: kızım...NAMAZ CHATTEN DAHA HAYIRLIDIR!
İNSANLAR UYKUDADIRLAR ÖLDÜKLERİ ZAMAN DİRİLİRLER
.(1) Ne kadar doğru bir tespit.Gerçekten de uykudayız ve o çok güvendiğimiz aklımız bizi uykudan uyandırmaya yetmiyor.bir gün gözlerimizi açıyoruz dünyaya ve sanki hep buradaymışcasına sarılıyoruz dört elle.Nereden geldiğimizi neden geldiğimizi hiç sorgulamadan.Elde ettiğimiz bunca serveti bir mirasyedi gibi kullanıyoruz.Asıl sahibinin bir gün bize hesap soracağını düşünmeden.Yaptılarımızı hiçbir mantık ölçüsüyle açıklamak mümkün değil.Biliyoruzki bu hayat kısa,zaman su gibi akıp gidiyor.Buna rağmen :HİÇ ÖLMEYECEK GİBİ:sarılıyoruz hayata.Her aynaya bakışta gerçekle yüz yüze geliyor,yaşlandığımızı gördükce daha bir inatla sarılıyor insan dünyaya.Hayatın geçiçci olduğunu ve istesekte istemesekte :geldiğimiz gibi çırılçıplak:bırakıp gitmek zorunda olduğumuzu bile,bile bu hırs niye?Hergün biraz daha ölüme yaklaştığını bile,bile ölüme kayıtsız kalmak,Hiç birisini yanında götüremiyeceğini bildiği halde mal,mülk zevk lerin peşinde böylesine hırslı olmak hangi mantıkla açıklanabilir?DAHA KÖTÜSÜ HERKESİN GERÇEKLERİ BİLİP HİÇBİR ÖNLEM ALMAMASI.GÜNEŞİN SICAĞINA KARŞI KREM SÜRÜNÜYOR AMA CEHENNEM ATEŞİNE KARŞI HİÇBİR TEDBİR ALMIYOR.Biliyoruz ölüm var bu bir gerçek.Biliyoruz bir gün sıra bize gelecek.Biliyoruz birgün hayat elimizden kayıp gidecek,biliyoruz sorgu sorulacak,hesap verilecek ama şaşırtıcı bir mantıksızlıkla illüzyon devam ediyor ve Efendimiz (a.s)sözü kulaklarımızda yankılanıyor: İNSANLAR UYKUDADIRLAR,ÖLDÜKLERİ ZAMAN UYANIRLAR1) ALLAH(C.C)BİZLERİ ÖLMEDEN UYANAN KULLARINDAN NASİP ETSİN.(AMİN)
Alıntı
Cevap: Kizim..NAMAZ CHATTEN DAHA HAYIRLIDIR!!!
Hayrun-Nisa Nickli Üyeden Alıntı
