Ey güllere ıtrını salan sevgili
Ey güllere ıtrını salan sevgili,
Anlat bana ben olmayı,
Beni ben yapan değerleri anlat,
Anlat ki, bileyim nedir seni sevmek,
Ve beni sende bulmak…
Geceler çok kısa, yetmiyor senin hasretini,
Bilmem ki dayanır mı dağlar ve taşlar,
Bu aşkı bedenlerine sığdırabilmeyi,
Taşır mı bu sevdanın haşyetini???
Ey Medine’nin gülü, evrenin yareni,
Söz sıralamak değil bu benim ki,
Ruhum kıvranıyor peşin sıra,
Dayanamıyor bedenim bu aşkı kaldırmaya,
Tüm bunlar dalgalanırken hayat sayfamda,
Bir gerçek çarpıyor yüzüme,
Öyle bir gerçek ki, volkanlar patlıyor göğsümde,
“sana layık mı bu can?”ki, yanıyorum diyor,
Hak ediyor mu, bu kirli beden bu aşkı taşımaya,
Toprağa dizilir her bahar çeşit çeşit tohum,
Ama her toprakta yeşertmez her sevdayı…
Kutsi sevdanı yaşatır mı yoksa öldürür mü bu yürek…?
Ya Rabbi, Ey dünyayı kulları için Döşeyen,
Yeri bir mesken, göğü bir tavan kılan,
Zemini yalçın dağlarla sabit kılan,
Ve Resul’ünle renklendiren Rabbim!
Temizle yüreğim toprağındaki taşları, çakılları,
Arındır yabani otlardan ve sevgilerden,
Yüreğimi Senin ve Resulünün aşkı için elverişli kıl…
Sen ne kutlu bir hediye gönderdin, hak etmesekte…
Bırakıp tüm nimetlerini; canımızdan, anamıza…
Sırf Rasul’ün nimetinin şükrü için geçirsek bin yılımızı,
Yinede eksik gelir, kaldırmaz bu aşk terazisini.
Ey bu karanlık çağın tufanda gülü,
Ey körlere beyyinelerinle ziya olan Sevgili,
Sabır biliyorum sensizliğe,
Biliyorum ki sabır düşer benim aşkıma,
Kadere sadakatimle ayrı düştüm dünya yurdunda senden,
Sensiz seni yaşayamadığım için ahiretimde uzak olacak senden…
Bütün korkum budur ölüme karşı.
Bütün korkum bu…
Allah aşkına bizi "biz"siz bırakma!!
Alıntı
Cevap: Ey güllere ıtrını salan sevgili
