Bütün İnsan Yanımla Özledim RABBİM

[Reyhani]

Bir insan taşa benzetilse nasıl olur? Yani, ipek gibi deriz, gül gibi deriz, ceylân gibi deriz... Bir insan için taş gibi deyince kalbinin ne denli katı olduğu anlaşılır... Ben şimdi o müthiş ayet-i kerimeyi de eklemek istiyorum taşın tedaileri arasına:

" Ama bütün bunlardan sonra kalpleriniz katılaştı, kaya gibi hatta daha da sert oldu. Çünkü unutmayın, öyle kayalar var ki içinden ırmaklar fışkırır ve öylesi de var ki yarıldığında içinden su çıkar; bazısı da korkusuyla (yerinden kopup) aşağı yuvarlanır. , yaptıklarınızdan gafil değildir!" 2

Bana dokunan asıl benzetme, Hızır aleyhisselâm'ın talebelerinden birine verdiği taş örneği: Bu taşın neresini görüyorsun? Bu yüzünü... Bütün yönlerini göremiyorsun. Arkasını, sağını, solunu ve içini göremiyorsun. Nasıl görünüyor, gri, mat, soğuk... Ama kıralım taşı, bak, içinde rengarek kıvrımlar, çizgiler var. Şaşırtıcı değil mi? Hadiseler de böyledir... Bir sana görünen yönleri vardır, bir de asılları, başka yönleri...

Meşhur Hızır dersi... İnsana Kur'an'ı ve hikmeti öğreten Rahman'ın gönül rızkı...

* * * *

Senin hakkında ne çok konuşan var Rabbim! Senin hakkında ne çok konuşuyoruz! Bilmediğimiz halde... En yakınlarımız için bile gün gelip "Hiç tanımamışım" dediğimiz halde... Ka'bına varılmaz bir ummanı küçücük yüreğimize tıkdığımızı sanarak...

İnsanlar birbirini seviyor. İnsanlar birbirini terk ediyor. Terk edilen, edeni özlüyor Rabbim... Hem öyle özlüyor ki uykusu, rüyası, bakışı, bekleyişi, arayışı, gülüşü ağlayışı o oluyor. Hep bekliyor, döner ümidiyle, geçmiş güzel günlerin hayaliyle teselli ve güç bularak, destek alarak bekliyor. Bir gün dönecek...

Ve ben günlerdir, aylardır, yıllardır Sensizim. Böyle namazdayken de Sensizim. Seni anlatırken de anarken de...

Hemen duyduklarım ve okuduklarım hücum ediyor halimi izah için. Ben seni çok özledim! İşte o insan taşa benzer ki üstüne yağmur yağar da suyu damlası yüreğine sızmaz. Yağmurun güzeli yüreğe yağandır. Neyleyim camlarımdan süzülüp inen damlayı? Yüreğime sızsa ya...

Seher rüzgarı mahzun ve yetimce sokuluyor perdelerime. Gece bana hiç görünmeden kayboluyor arka sokaklarımda. Güneşin başı dik, gözleri ufuklarda, küskün bana... Nicedir yüzünü ağartmadım insanlığın. Günlerin bereketi yok, sohbetin bereketi yok, yaşamanın bereketi yok... Biraz temizlikte ferahlık var, biraz tebdil-i mekanda, seyahatte. Her gittiğin yere kendini de götürdüğün için ne ibadette, ne hizmette, ne gözyaşında incelme ve derinleşme görülüyor.

Ben Seni özledim Rabbim. Bütün insan yanımla, bütün ruhumla özledim. Zihnimi öyle yüklüyorum ki uyanıkken, rüyada bile kaçamıyor ruhum nefsimden.

Ben Seni özledim Rabbim diyorum kalbim gözlerime sarılıp ağlıyor hıçkırarak! Ben Seni özledim Rabbim... Sana Adem'in irfanıyla sığınmayı "Zalemna enfüsena" demeyi, Nuh'un gemiyi hazırlarken büründüğü hali (bir azabı beklemek ne müthiş bir sinir kuvveti ve iman gerektirir ey depremi bekleyen şehirliler, biz biliyoruz değil mi), Davud'un zikrini, Süleyman'ın dengesini, İbrahim'in teslimiyetini, Musa'nın aidiyetini, İsa'nın merhametini, cenab-ı Ahmed-i Muhammed Mustafa'nın muhabbetini... Onların ve sahabe-i kiram hazeratının, altın silsilenin her bir halkasının sana layık amellerini, hizmetlerini, ibadetlerini, zikirlerini, şükürlerini sunmak mümkün olsaydı biraz...

alıntı