Konu: Savaşın Çocukları ...

Çocukların bu cesaretlerinden bu esaretlerinden bu ahval-i perişan hallerinden gurur mu duymalıyım ,cesaret mi bulmalıyım, başımı taşlara mı vurmalıyım...bilemiyorum...sad ece içim geçiyor...bir yanım lanet okuyor bir yanım donup kalıyor...şaşkınım...onların zaferleri onların seferleri...benim imanımın kurtulmasına yetiyor mu?...bunlar sadece karelerde kalıyor...bir insanın fotoğraftan etkilendiği kadar etkileniyoruz...duamızda o kadar yaptıklarımızda yapacaklarımızda...ateş yine düştüğü yeri yakıyor...bize sadece külleri kalıyor...yetiyor mu ?...ASLA!...













Ey gözlerinde yıldızlar kayan çocuk!
Zifiri karanlıklar içinden uzattığın elini göremedik, affet…
Siyah renkli dumanlar, sararken gökyüzünü
Sen de göremedin değil mi
Vurulan kuşlarının,babanla birlikte, nereye uçtuklarını…
Tekerleği kırılmış oyuncak kamyonunun kasasında mı hayallerin?
Yoksa, sapanındaki taşa mı yükledin geleceğini?
Hangi el söküp çıkarabilir bu saatten sonra,
Ablanın , ciğerine batan acı çığlıklarını…
Hangi diyarlardan esip gelen rayihalar, merhem olur yarana?
Kan kırmızısı yaşamların kıyısında akıp giderken hayatın
Gözlerin düşüyor, dikenli tellerin en dikenli noktasına
Bizim gölgelerimiz ise, titreyen mum alevlerinde tutsak.
Biz, havai fişekler patlatırken, rengarenk,
Bomba sesleriyle bölünüyor senin uykuların…
Annen gözyaşlarını siliyor örtüsüne
Öldürücü çaresizlik diz boyu.
Ey rüyalarına siyah hüzünler düşen çocuk!
Biz, hevesin binbir rengine müptela hayatlarımızda
Yüreklerimizde binbir arzuyla
Kumlara çiziyoruz tul-u emellerimizi
Şımarık zengin çocuklarının oynaştığı bu vahşi çağda
Koruyamadık kendimizi, onlar gibi mi olduk?
Kardeşliğimizi yitirdik bir cemre zamanı, çocuk!
Varlığımızı dayanaksız bıraktık.
Tuğlaları düştü tek tek binamızın.
Kalbinde yarası kanayanlar bir bir gittiler uzaklara
Bizim payımıza ise , çölde tuz yemek düştü.
Mumdan küçük gemilerimiz vardı
Ateş denizinde eriyip gittiler, dualarımız gibi.
Ey baharında eylülü yaşayan çocuk!
Biz Karun saraylarında izlerken olup biteni
Sen dublörsüz oynuyorsun filmin son karesini…















Oyun mu?...Savaş mı?...




Onlar masumiyetlerini kaldıramayacak kadar zalim bir dünyada yaşıyorlar…

Ey Kırık dökük yanlarına yaslanıp hayatın
Tükenişin başladığı noktada dirilenler
Ey öle öle, itile kakıla yeryüzünde sevda biriktirenler

Ey bu batık insanlık enkazında
İçindeki hüzün volkanlarıyla
Yüreklerimizi ateşlere veren Felluceli çocuk
Ey babasının kucağında ansızın ölüp
Kanımızı donduran Halepçeli çocuk
Ey ağlayan gönüllerimize hükmeden Hamalı çocuk
Ey ruhumuzu hıçkırıklarla doyuran
siyah çığlığın Afrikalı çocuğu
Ey sapanlarla umut fırlatıp hantal bedenlerimize
Hareket katan Filistinli çocuk



Ey medeniyet kazanında pişirilip annesine yedirilmek istenen
Yetim Bosnalı çocuk
Ey umutsuzluğu öldüren çaresizliğin çocuğu
Özgürlük aşığı Çeçenli çocuk
Ey oyun oyuncağı bırakıp savaşla arkadaş olan cesur çocuk
Ey İnsanlığını unutanların kulaklarını feryatlarla dolduran
Keşmirli,Morolu,Doğu Türkistanlı,Afganlı çocuk
And olsun ki,gönüllere katran dökülsün ki;
Süleyman’ın sırlı bahçelerindeki laleler tutkundur gözlerinize



Ey öle öle, itile kakıla yeryüzünde sevda biriktirenler
Ey kırık dökük yanlarına yaslanıp hayatın
Tükenişin başladığı noktada dirilenler
Burada işte burada toprağın yüzüne saçılmış bütün kanlar
Burada işte burada kesilip biçilmiş bütün bedenler
Burada işte burada hayata eklemlenmiş bütün ölüm yakamozları
Burada işte burada mürüvvetsiz aşka çıkanlar
Burada işte burada aşktan da öte bir sevdaya tutulanlar
Sizden uzak kaldım yüreğim kayboldu
Yüreğim kayboldu yangın var içimde
Peki bizi kurtaracak olan kim
Yüreğimizi kaybettiğimiz bu savaştan



Ey öle öle, itile kakıla yeryüzünde sevda biriktiren çocuk
Ah senin bu çığlığın yok mu bu çığlığın
Yüreğimi yerinden hoplatan çığlığın
Gözlerimi iki çeşme yapan çığlığın
Asırlık ağaçları yerinden kopartan çığlığın
Dağları yerinden oynatan çığlığın
İçime bir taş gibi oturan çığlığın
Göklere beddua olarak yükselen çığlığın
Aklımı başıma devşiren çığlığın.
Biliyorum devirecek bir gün
zalimlerin saltanatını bu ahların



Bu acımasız savaşın dibinde
ne kadar soluk alabilirsin
ey ölü yaşamaklara doğru koşan çocuk

Ey öle öle, itile kakıla yeryüzünde sevda biriktiren çocuk
And olsun ki, gönüllere katran dökülsün ki;
Süleyman’ın sırlı bahçelerindeki laleler tutkundur gözlerinize
And olsun ki, gönüllere katran dökülsün ki;
Zambakların isyankar açılışına yoldaş olacağım
Sapanların taş atışına eş ve arkadaş olacağım
Senin yürek atışına yardaş olacağım
Tüm benliğimle kalbine yaraş olacağım…

Hüzün Çocuklarının Destanı





ALINTI

Allah razı olsun Kim ki mazluma bir kötülük fenalık yaptıysa Allah o zalimlerin bin kat belasını versin