CAHÎM
Ateş yakmak, ateş tutuşup büyümek, gözün kırmızılığı artmak ve gözünü açmak anlamlarındaki "c-h-m" kökünden türeyen ve sözlükte alevli ateş, çok şiddetli yanan ateş, çok sıcak yer ve derin kuyu-vadi demek olan cahîm, yedi cehennemin, azabı en şiddetli olan tabakalarından birinin adıdır.
Kuran'da 26 âyette geçen cahîm bir yerde Hz İbrahim'in atıldığı ateş (sâffât, 37/97), 25 yerde cehennem ve şiddetli ateş anlamında kullanılmıştır. Cahîmin tutuşturulmuş ateş olduğu Tekvîr sûresinin 12. âyetinde açıkça bildirilmiştir. Cahîmin dibinden zakkum ağacı çıkar (Sâffât, 37/64), buraya atılanlar bu ağaçtan yeyip karınlarını doldururlar, irinden içerler, zakkum karınlarında sıcak suyun kaynaması gibi kaynar. Sonra yanar sudan susuzluk hastalığına tutulmuş develer gibi içerler. Ayrıca tepelerinden kaynar su dökülür (Sâffât, 37/66-67; Duhân, 44/43-48; Vakı'a, 56/52-55; Hâkka, 69/35-37). Kur'ân'da Cahîm'in azgınlar için hazırladığı (Şû'arâ, 26/91) ve kâfirlerin, Allah'ın âyetlerini yalanlayan (Mâide, 5/10,86), âyetleri red ve iptal etmek için yarışanların (Hac, 22/51), müşriklerin (Tevbe, 9/113), hak yoldan sapanların (Vakı'a, 56/92), zalimlerin (sâffât 37/63-68), günahkârların (Duhân, 44/44), Allah'a inanmayanların, yoksulu doyurmayanların (Hâkka, 69/25-37), azgınların, dünya hayatını ahirete tercih edenlerin (Nâzi'at, 79/26-29), facirlerin (İnfitâr, 82/14) ve günahları kalplerini bütünüyle kaplamış olanların (Mutaffifîn, 83/14-16) cahîme atılacakları bildirilmiştir. Bu kimselerin, amel defterleri sol elinden verilecek ve bunlar yetmiş arşın zincire bağlanarak cahime atılacaklardır (Hâkka, 69/25-32). Melekler, muttakî mü'minlerin cahîmden korunması için Allah'a dua ederler (Mü'min, 40/7). (İ.K.)